Шпаргалка по "Истории Беларусии"

47 Билет

Сталыпiнская аграрная рэформа у Беларусi.

     У  1905г.  дварвне на Беларусi трымалi 41%  усей зямлi. К па-

чатку ХХст., пасля  неаднаразовых сямейных падзелау, надзелы  знач-

на здрабнелi,  12%  сялян Беларусi былi навогул  без  зямлi.  Таму

Сталыпiн   вырашыу   правесцi  рэформу,  каб  расчысцiь  шлях  да

капiталiзму Расii, метадам разбурэння сялянскай абшчыны i перася-

лення "лiшняга" насельнiцтва у Сiбiр i на Далёкi Усход. А увогуле

-- пераход да  фермерскай гаспадаркi.  Указ ад 9 лiстапада  1906г.

дазваляу кожнаму  гаспадару  выйсцi  з  абшчыны  i  замацаваць  у

асабiстую уласнасць  сваю зямлю, дазвалялася ствараць атрубы i ху-

тары. Пры  гэтым  дазвалялася i дапамагалася рускiм купляць  зямлю

на Беларусi (каланiяльны  характар палiтыкi Расii). За 10г. рэфор-

мы у пяцi заходнiх  губернях было створана 12,8тыс.  хутароу. Ад-

начасова праводзiлася перасяленчаская палiтыка, за 1904-1914гг. з

пяцi заходнiх губерняу перасялiлася 368тыс.  чалавек,  каля 11% з

iх вярнулася  назад.  Рэформа дапамагла   росту  сельскагаспадарчай

вытворчасцi. Беларусь к 1913г. стала буйнейшым раёнам вырошчвання

бульбы. Узраслi пасевы лёну, збожжавых культур. Памешчыцкiя i ку-

лацкiя гаспадаркi  уцягвалiся у гандлёва-рыначныя зносiны.  У за-

ходнiх гкбернiях Сталыпiн iмкнууся узняць палiтычную ролю  замож-

нагасялянства у  сiстэме мясцовых органау кiравання, для чаго былi

зроблены земствы,  яны дапамагалi адкрыць майстэрнi, селскагаспа-

дарчыя гурткi.  Дзейнасць земствау была накiравана у першую чаргу

на задавальненне  уласнiцкiх заможнага сялянства i памешчыкау.